به گزارش ایمیکو، بر اساس محاسبات انجام شده، از میان حدود 4 هزار قلم کالا، تعداد 458 مورد به ترتیب اولویت به عنوان کالاهای پیشنهادی برای موافقتنامه تجارت ترجیحی احتمالی بین دو کشور معرفی شدند. این اقلام علاوه بر برخی از کالاهای فعلی صادراتی ایران به هند، شامل اقلامی است که صادرات آنها به هند انجام نمی شود اما با توجه به توان بالقوه صادراتی ایران و همچنین سبد کالاهای وارداتی هند از جهان، در فهرست قرار گرفته اند.

بررسی ها نشان می دهد که مجموع پتانسیل صادراتی این اقلام به بازار هند 6.2 میلیارد دلار است که در حال حاضر تنها 1.8 میلیارد دلار آن محقق شده است، بنابراین پیش بینی می شود اخذ تعرفه های ترجیحی از کشور هند، پیش زمینه حرکت فعالان اقتصادی کشور برای تقویت حضور در بازار هند و دستیابی به صادراتی به ارزش 4.4 میلیارد دلار خواهد شد.

ارزیابی ساختار موانع غیرتعرفه ای واردات هند حاکی از آن است که حدود 45 درصد از واردات کشور هند به نوعی با موانع غیرتعرفه ای مواجه هستند. بنابراین نیاز است به وجود این محدودیت های صادرات به کشور هند و ضرورت رفع آنها در خصوص اقلام پیشنهادی برای اخذ تعرفه ترجیحی توجه شود.

این امر به طور خاص در خصوص سوخت و فرآورده های نفتی، محصولات شیمیایی، لاستیک و پلاستیک و فلزات دارای بیشترین پتانسیل صادراتی ایران در بازار هند موضوعیت دارد؛ حدود 75 درصد از این کالاها علاوه بر برخورداری از متوسط تعرفه در محدوده 4.6 تا 8.8 با موانع غیرتعرفه ای مختلفی نیز مواجه هستند.

برنامه روزی برای فرآوری مواد خام و صادرات اقلام واسطه ای به هند جهت کسب منافع بیشتر یکی دیگر از راهکارهاست. بیش از نیمی از نیازهای وارداتی هند مربوط به اقلام واسطه ای 31 درصد و سرمایه ای 21 درصد با متوسط تعرفه به ترتیب 9.3 و 7.4 است و واردات کالاهای مصرفی 10 درصد با متوسط تعرفه 28.6 با بیشترین موانع تعرفه ای و غیرتعرفه ای مواجه اند.

بنابراین با توجه به سیاست های دولت هند در حمایت شدید از محصولات نهایی داخلی، بایستی با بررسی لازم نسبت به فرآوری مواد خام و تولید کالاهای واسطه ای صنایع هند اقدام کرد. حدود 90 درصد از اقلام فهرست پیشنهادی مربوط، واسطه ای هستند و به نظر می رسد طرف هندی در این کالاها تمایل بیشتری برای اعطای امتیازات ترجیحی خواهد داشت.